ləşkər

is. <fars.> köhn. Qoşun, ordu. Gəlib qeyzə hökm eylədim ləşkərə; Atın şəhrə üç yandan od bir kərə. M. Ə. S.. <Rəhman Haruna:> Lap nahaqdan ləşkəri göndərdiniz belə uzaq. Ü. H.. // Məc. mənada. Yeriş etdi qəm ləşkəri; Könlüm şəhri talan oldu. A. Ə..